آثار رفاهی تعدیل قیمت حامل های انرژی (۱۳۸۵-۱۳۷۶)(در بخش های حمل ونقل و مسکن ایران)

طرح مسأله: در این مقاله، تقاضای سیستمی حامل های انرژی در بخش های حمل ونقل و مسکن کشور ایران به تفکیک مناطق شهری و روستایی در فاصله زمانی 1385-1376، به همراه آثار رفاهی حذف یارانه انرژی در این بخش ها محاسبه شده است.   روش: برآورد توابع تقاضا با استفاده از سیستم تقاضای تقریباً ایده آل (aids) و آثار رفاهی حذف یارانه انرژی و رسیدن قیمت حامل های انرژی به سطح قیمت های بین المللی (قیمت های سایه)، با محاسبه متغیر جبرانی (cv) به دست آمده است. در انجام محاسبات از نرم افزارهای matlab و excel استفاده کرده ایم.   یافته ها: نسبت هزینه حامل های انرژی به کل مخارج بخش حمل ونقل در دهک های میانی بیشتر از سایر دهک هاست و این نسبت برای دهک دهم از بقیه کم تر است. این نسبت در بخش مسکن با افزایش سطح رفاه، کاهش پیدا می کند. این نسبت ها همچنین در مناطق روستایی بیشتر از مناطق شهری است. نتایج: نتایج نشان می دهد تنوع حامل های انرژی در سبد انرژی، می تواند سبب کاهش متغیر جبرانی شود و در مجموع متغیر جبرانی برای دهک های هزینه ای بالاتر، بیشتر است.